Έλπιζε εις τον Θεό σου, με αγκάλες ανοιχτές

Όπως το ελάφι πάντα μέσα στα βουνά ποθεί
Ψάχνοντας νερό για να βρει, λίγο να ξεδιψασθεί
Έτσι κι η καρδιά μου πάντα, τρέχει και ποθεί να βρει
Τον Κύριο, τον Άγιο, έστω και για μια στιγμή.
Κι όταν ο εχθρός με λύσσα σκύβει μεσ΄ τ΄ αυτί κρυφά
Και με πονηριά μου λέει
Που είναι ο Θεός σου πια;
Στρέφω το δειλό μου βλέμμα εις τον ουρανό ψηλά
Στον Κύριο, τον Άγιο
Για να βρω παρηγοριά.
Τότε, κι η καρδιά μου, λέει:
Ξέχασες πόσες φορές, σ΄ έσωσε από κίνδυνους κι από τόσες σύμφορες;
Έλπιζε εις τον Θεό σου, με αγκάλες ανοιχτές
Ο Κύριος σε προσκαλεί, σε αθάνατες πηγές.