Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Το όνομα του παιδιού μου

Κατά την αρχαία τάξη της Εκκλησίας μας
Το όνομα δίδεται στο παιδί
Την όγδοη ημέρα από τη γέννησή του.
Στο Ευχολόγιο υπάρχει ειδική ακολουθία.
Στις μέρες μας η ονοματοδοσία
Έχει συνδεθεί εθιμικά με το βάπτισμα.
Πρέπει απαραίτητα να είναι όνομα χριστιανικό
Για να έχει το παιδί προστάτη του τον Άγιο
Του οποίου φέρει το όνομα.
Για λόγους ιστορικής συνέχειας η Ιερά Σύνοδος
Δέχτηκε να δίνονται και ονόματα από την αρχαιότητα.
Άλλα όμως ονόματα δεν πρέπει να δίνονται.
Το όνομα είναι δηλωτικό του προσώπου
Και ένα πρόσωπο έχει... Ε Ν Α  όνομα!
Η επιμονή κάποιων γονέων
Να θέλουν να δώσουν στο παιδί τους δύο και τρία ονόματα είναι αυθαίρετη.
Ξεκινά από μικροσυναισθηματισμούς
Για να ικανοποιήσουν τους παππούδες  και τις γιαγιάδες.
Άλλοι, ενώ έταξαν το παιδί τους κατά την κύηση σε έναν Άγιο
Την ώρα της βάπτισης θέλουν να δώσουν και δεύτερο όνομα
Πράγμα που αθετεί το τάξιμό τους.
Έτσι, καταλήγουμε να φωνάζουμε το παιδί, όχι με το ονομά του
Αλλά με ένα υποκοριστικό που προέρχεται
Από την κακοποιημένη σύντμηση του ενός ή τη σύνθεση των περισσοτέρων ονομάτων.
Το όνομα του παιδιού σας είναι προορισμένο για την αιωνιότητα
Και αυτή η προοπτική του προσδίδει ιερότητα.
Ως χριστιανοί οφείλουμε να σεβόμαστε την παράδοση της Εκκλησίας μας
Και να μην κάνουμε του κεφαλιού μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).