Ο Ανάδοχος

Ο ρόλος του δεν είναι απλά να φροντίσει
Για τα πρακτικά ζητήματα ή να κάνει δώρα στο παιδί
Ή για να δημιουργήσει κοινωνικές σχέσεις.
H παρουσία του είναι ουσιαστική και απαραίτητη.
Εγγυάται στην Εκκλησία για τον νεοφώτιστο
Και την πρόοδό του στην πίστη.
Στις περιπτώσεις του νηπιοβαπτισμού
Αναπληρώνει την έλλειψη βούλησης του νηπίου
Ομολογεί πίστη εξ ονόματός του
Αλείφει με το καθαγιασμένο λάδι
Που ο λειτουργός θα ρίξει στις παλάμες του
Το κεφάλι του παιδιού και όλο του το σώμα.
Αναλαμβάνει την υποχρέωση να συμπράξει μαζί με τους γονείς
Στη χριστιανική ανατροφή του παιδιού.
Έτσι, ανάδοχος δεν μπορεί να είναι αλλόθρησκος
Ή άλλου δόγματος (Ρωμαιοκαθολικός, Προτεστάντης κ.α.)
Ή άνθρωπος που αρνείται την ορθόδοξη πίστη και ομολογεί αθεΐα.
Εάν είναι έγγαμος, οφείλει οπωσδήποτε να έχει τελέσει θρησκευτικό γάμο.
Επίσης, να έχει και την κατάλληλη ηλικία.
Με άλλα λόγια, ο ανάδοχος πρέπει να είναι συνειδητό μέλος της Εκκλησίας
Άνθρωπος με ζωντανή πίστη και συνεπή χριστιανική ζωή.
Ο ανάδοχος πολύ νωρίς θεωρήθηκε ως πνευματικός πατέρας του αναδεκτού ή της αναδεκτής.
Για αυτό λόγω της πνευματικής αυτής συγγένειας  δεν μπορούν να συνάψουν γάμο. 
Γάμος επίσης δεν μπορεί να γίνει μεταξύ παιδιών που έχουν τον ίδιο ανάδοχο
Επειδή θεωρούνται πνευματικά αδέλφια.