Η κατάκριση αποτελεί την προστασία των δειλών.
Η προβολή όλων των κακών σε κάποιον άλλο
Σε έναν αποδιοπομπαίο τράγο
Δίνει τη δυνατότητα στους άλλους που δεν τολμούν
Να λυτρώνονται από την παρόρμηση να παρανομήσουν.
Η κατάκριση συνιστά κατάρα, ευχή θανάτου
Και επομένως είναι τραγική ειρωνεία
Κάποιος να κηρύσσει την αγάπη
Και ταυτόχρονα να κρίνει το συνάνθρωπό του.
Η κατάκριση είναι μία στάση που δηλώνει
Την εσωτερική μιζέρια αυτού που την ασκεί.
Ένας άνθρωπος που νιώθει την ανεπάρκειά του
Να πλαισιώνεται από τη χάρη και το έλεος του Θεού
Δε μπορεί να στέκεται ανελέητα απέναντι στις αδυναμίες των άλλων.
Η κατάκριση αποτελεί μια μυωπική
Την επώδυνη στιγμή του παρελθόντος
Από την έκπληξη του μέλλοντος.
Η κατάκριση είναι μια πράξη ανωριμότητας και ανευθυνότητας
Καθώς θεωρεί τον άλλο ως ξεχωριστό από τον κρίνοντα.
Δεν συνειδητοποιεί ότι η όποια ανεπάρκεια του κρινόμενου
Σχετίζεται με την αδυναμία του κρίνοντος
Να τον συναντήσει ουσιαστικά.
Η κατάκριση είναι εμπόδιο στην πνευματική ανέλιξη
Καθώς κρίνοντας τον άλλο ως ανεπαρκή
Καθησυχάζεις ως προς τη δική σου επάρκεια.
Είναι φραγμός, στην προσωπική πορεία
Γιατί στερεί τη δυνατότητα να κερδίζεις από τα θετικά στοιχεία
Που ο κάθε άνθρωπος έχει, αν ξέρεις να τα παρατηρείς.
Η κατάκριση στα πλαίσια μιας ομάδας ανθρώπων
Παρεμποδίζει τον αυθορμητισμό των μελών
Τη δυνατότητα έκφρασης, τη δημιουργία αυθεντικών σχέσεων
Και τη γνήσια επικοινωνία.
Ταυτόχρονα αναπτύσσοντας σχέσεις μεταξύ των μελών της ομάδας
Ευνοεί την ανάπτυξη αντιμαχομένων υποομάδων
Και αποτελεί τη βραδυφλεγή βόμβα
Που θα οδηγήσει νομοτελειακά στη διάλυση της ομάδας.
Η κατάκριση είναι η ταφόπλακα της αυτοσυνειδησίας
Καθώς η ενασχόληση με τις αρνητικές πλευρές των άλλων
Εμποδίζει παντελώς την προσωπική αυτοσυνειδησία.
Δημήτριος Καραγιάννης
Παιδοψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής
Η προβολή όλων των κακών σε κάποιον άλλο
Σε έναν αποδιοπομπαίο τράγο
Δίνει τη δυνατότητα στους άλλους που δεν τολμούν
Να λυτρώνονται από την παρόρμηση να παρανομήσουν.
Η κατάκριση συνιστά κατάρα, ευχή θανάτου
Και επομένως είναι τραγική ειρωνεία
Κάποιος να κηρύσσει την αγάπη
Και ταυτόχρονα να κρίνει το συνάνθρωπό του.
Η κατάκριση είναι μία στάση που δηλώνει
Την εσωτερική μιζέρια αυτού που την ασκεί.
Ένας άνθρωπος που νιώθει την ανεπάρκειά του
Να πλαισιώνεται από τη χάρη και το έλεος του Θεού
Δε μπορεί να στέκεται ανελέητα απέναντι στις αδυναμίες των άλλων.
Η κατάκριση αποτελεί μια μυωπική
Καθώς αδυνατεί αν ξεχωρίσει το πρόσωπό
Από τη συμπεριφορά, την πράξη από τα αίτιαΤην επώδυνη στιγμή του παρελθόντος
Από την έκπληξη του μέλλοντος.
Η κατάκριση είναι μια πράξη ανωριμότητας και ανευθυνότητας
Καθώς θεωρεί τον άλλο ως ξεχωριστό από τον κρίνοντα.
Δεν συνειδητοποιεί ότι η όποια ανεπάρκεια του κρινόμενου
Σχετίζεται με την αδυναμία του κρίνοντος
Να τον συναντήσει ουσιαστικά.
Η κατάκριση είναι εμπόδιο στην πνευματική ανέλιξη
Καθώς κρίνοντας τον άλλο ως ανεπαρκή
Καθησυχάζεις ως προς τη δική σου επάρκεια.
Είναι φραγμός, στην προσωπική πορεία
Γιατί στερεί τη δυνατότητα να κερδίζεις από τα θετικά στοιχεία
Που ο κάθε άνθρωπος έχει, αν ξέρεις να τα παρατηρείς.
Η κατάκριση στα πλαίσια μιας ομάδας ανθρώπων
Παρεμποδίζει τον αυθορμητισμό των μελών
Τη δυνατότητα έκφρασης, τη δημιουργία αυθεντικών σχέσεων
Και τη γνήσια επικοινωνία.
Ταυτόχρονα αναπτύσσοντας σχέσεις μεταξύ των μελών της ομάδας
Ευνοεί την ανάπτυξη αντιμαχομένων υποομάδων
Και αποτελεί τη βραδυφλεγή βόμβα
Που θα οδηγήσει νομοτελειακά στη διάλυση της ομάδας.
Η κατάκριση είναι η ταφόπλακα της αυτοσυνειδησίας
Καθώς η ενασχόληση με τις αρνητικές πλευρές των άλλων
Εμποδίζει παντελώς την προσωπική αυτοσυνειδησία.
Δημήτριος Καραγιάννης
Παιδοψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου