Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Η Υπομονή

Μετά τη σωφροσύνη και την ταπεινοφροσύνη
Κατά φυσικό τρόπο
Ακολουθεί η υπομονή.
Ο "φυσικός" ή "πεπτωκώς" άνθρωπος
Είναι ανυπόμονος
Γιατί είναι τυφλός για τον εαυτό του
Και βιαστικός στο να κρίνει
Και να καταδικάσει τους άλλους.
Με διασπαρμένη, ατελή
Και διαστρεβλωμένη γνώση των πραγμάτων που έχει
Μετράει τα πάντα με βάση τις δικές του προτιμήσεις
Και τις δικές του ιδέες.
Αδιαφορεί για τον καθένα γύρω του
Εκτός από τον εαυτό του
Θέλει η ζωή του να είναι πετυχημένη τώρα, αυτή τη στιγμή.
Η υπομονή, βέβαια, είναι μια αληθινά θεϊκή αρετή.
Ο Θεός είναι υπομονετικός όχι γιατί είναι "συγκαταβατικός"
Αλλά γιατί βλέπει το βάθος όλων των πραγμάτων
Γιατί η εσωτερική πραγματικότητά τους
Την οποία εμείς με την τυφλότητά μας δεν μπορούμε να δούμε
Είναι ανοιχτή σ' Αυτόν.
Όσο πιο κοντά ερχόμαστε στο Θεό
Τόσο περισσότερο υπομονετικοί γινόμαστε
Και τόσο πιο πολύ αντανακλούμε αυτή την απέραστη εκτίμηση για όλα τα όντα
Πράγμα που είναι η κύρια ιδιότητα του Θεού.

1 σχόλιο:

  1. Είναι ο θησαυρος της Εμπειρίας.....
    Γεννιομασττε παιδιά ανυπομονα...
    πεφτουμε...
    ποναμε...
    πληγη στην πληγη
    και μαθαίνουμε την Υπομονή κι αυτή μαθαινει Εμας....


    Καλό βραδακι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).