Η Ελπίδα

Τα τέσσερα κεριά καίγονταν σιγά.

Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο απαλή

Που μπορούσες να τα ακούσεις να μιλάνε…

Το πρώτο κερί είπε «Είμαι η Ειρήνη

Αλλά αυτές τις μέρες

Κανείς δεν θέλει να συνεχίσω να φωτίζω»

Μετά η φλόγα της Ειρήνης σιγά-σιγά μειώνεται

Και σβήνει τελείως.

Το δεύτερο κερί λέει «Είμαι η Πίστη

Αλλά αυτές τις μέρες, δεν είμαι πια απαραίτητη»

Μετά η φλόγα της Πίστης σιγά-σιγά μειώνεται

Και σβήνει τελείως.

Θλιμμένα το τρίτο κερί μίλησε «Είμαι η Αγάπη

Και δεν έχω πια δύναμη να παραμείνω αναμμένη πια.

Οι άνθρωποι με παραμερίζουν

Και δεν καταλαβαίνουν την αξία μου.

Ξεχνούν να αγαπήσουν ακόμη και αυτούς που είναι δίπλα τους»
Και χωρίς να περιμένει, η φλόγα της Αγάπης σβήνει τελείως.

Ξαφνικά…
Ένα παιδί μπαίνει στο δωμάτιο και βλέπει

Τα τρία κεριά να μην καίνε πια.

Το παιδί αρχίζει να κλαίει

«Γιατί δεν καίτε;

Υποτίθεται ότι θα συνεχίζατε να καίτε μέχρι το τέλος»

Τότε το τέταρτο κερί μίλησε ευγενικά στο μικρό παιδί

«Μην φοβάσαι γιατί είμαι η Ελπίδα

Και θα συνεχίσω να καίω

Μπορούμε να ξανανάψουμε τα άλλα τρία κεριά»

Με λάμψη στα μάτια το παιδί πήρε το κερί της Ελπίδας
Και άναψε τα υπόλοιπα τρία κεριά.

Ποτέ μην αφήσεις τη φλόγα της Ελπίδας

Να σβήσει απ’ τη ζωή σου.
Με Ελπίδα όσο άσχημα κι αν φαίνονται τα πράγματα
Και είναι η Ειρήνη, η Πίστη και η Αγάπη

Μπορούν να λάμψουν φωτεινά στις ζωές μας.

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.