Το Βάπτισμα δεν είναι μια υπόθεση μεταξύ του ιερέως και του βαπτιζομένου

Μέσα στη θεία λατρεία, στα άγια μυστήρια και τις ιερές τελετές,
συντελείται πραγματικά η συνάντηση του ανθρώπου με το Θεο,
Ο χαρακτηρισμός της Εκκλησίας ως "σώματος Χριστού" δεν είναι απλώς μια μεταφορική εικόνα, αλλά σημαίνει "αυτό το σώμα του Χριστού οντολογικώς απολύτως νοούμενον". Διότι, ως λέγει ο ι. Χρυσόστομος, ο Χριστός "αναφέρει εαυτόν ημίν· και ου τη πίστει μόνον, αλλά και αυτώ τω πράγματι σώμα ημάς αυτού κατασκευάζει". Οι πιστοί γίνονται "σύσσωμοι αυτού και εις την σάρκα αυτού τελούσι και ώσπερ σώμα κεφαλής, ούτως ήνωνται" και έτσι εκ πάντων απαρτίζεται " εις Χριστός". "Παντες Χριστός εις εγένεσθε, σώμα αυτού όντες".
Για να εκφράσει βαθύτερα την θεανθρώπινη ενότητα Χριστού και Εκκλησίας ο Απόστολος Παύλος θα ονομάσει την Εκκλησία και πλήρωμα Χριστού. "Το πλήρωμα του Χριστού η Εκκλησία. Και γαρ πλήρωμα κεφαλής σώμα και πλήρωμα σώματος κεφαλή........ πλήρωμα.... τουτέστιν, οίον κεφαλή πληρούται παρά του σώματος.... Δια πάντων ουν πληρούται το σώμα αυτού. Τοτε πληρούται η κεφαλή, τότε τέλειον σώμα γίνεται, όταν ομού πάντες ώμεν συνημμένοι και συγκεκολλημένοι ".
Η έννοια του πληρώματος συμπεριλαμβάνει και τον χαρακτηρισμό της Εκκλησίας ως "λαού του Θεού". Στο πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού ανήκει όλος ο λαός του Θεού, " οι απανταχού της οικουμένης πιστοί και όντες και γενόμενοι και εσόμενοι ". Πλήρωμα του Χριστού σημαίνει, επίσης, και την ενότητα " εν Αυτώ " της επιγείου και επουρανίου βασιλείας, η οποία εκδηλώνεται στη Θ. Ευχαριστία.
Του Χριστού ενδύεται πάσα η Εκκλησία και έκαστον μέλος αυτής με το Βαπτισμα και δι' Αυτού ζη, διότι Αυτός "ζη εν τω σώματι Αυτού και το σώμα ζη δι' Αυτού". "Και γαρ πλήρωμα ημών αυτός, και οδός και ανήρ και νυμφίος· και ρίζα και πόσις και τροφή και ζωη· και απόστολος και αρχιερεύς και διδάσκαλος, και πατήρ και αδελφός και συγκληρονόμος, και κοινωνός εν τω τάφω και τω σταυρώ· και μεσίτης και συνήγορος ημών έμπροσθεν του Πατρός· και οίκος και ένοικος και φίλος· και θεμέλιος και λίθος ακρογωνιαίος· και ημείς είμεθα Αυτού και μέλη και γεώργιον και οικοδομή και κλάδοι και συνεργοί".
Η νέα αυτή σχέση των ανθρώπων με τον Θεό βιώνεται ως κοινή εμπειρία στην οργανική ενότητα και στην αρμονική λειτουργία του ενός σώματος, -"και γαρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν... υμείς δε εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους" (Α´ Κορ. 12,12 κ εξ.)-, στο οποίο ανακαινίζεται ο "παλαιός αιών", τελεσιουργείται και βιώνεται από τούς πιστούς η νέα εν Χριστώ πραγματικότητα του κόσμου και ενώνεται ο "νυν" με τον " μέλλοντα αιώνα" στην ιστορία της σωτηρίας ( Ρωμ. 5, 12-21).
Έτσι το Βάπτισμα δεν είναι μια υπόθεση μεταξύ του ιερέως και του βαπτιζομένου, η αρχή μιας ατομικής πορείας, αλλά όλης της Εκκλησίας, όλης της ευχαριστιακής κοινότητος. "Όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν... και γεγόναμεν σύμφυτοι τω ομοιώματι του θανάτου αυτού" (Ρωμ. 6,3-5). Τα ιερά Μυστήρια είναι οργανικές λειτουργίες και εκφάνσεις του Σώματος της Εκκλησίας, σαν τα μέλη της καρδιάς, σαν τα κλαδιά του δένδρου, σαν τα κλήματα της αμπέλου. Μέσα στη θεία λατρεία, στα άγια μυστήρια και τις ιερές τελετές, συντελείται πραγματικά η συνάντηση του ανθρώπου με το Θεο, η άκτιστη χάρη αγκαλιάζει και αφθαρτοποιεί την κτιστή φύση. Γι' αυτό η λατρευτική διακονία δεν είναι απλά μια ωραία τελετουργική παράδοση, αλλά η φανέρωση και πραγμάτωση της όντως ζωής μέσα από την δυναμική των "σημείων" του ρεαλιστικού συμβολισμού της Εκκλησίας μας.
Ο Θεός να μας αξιώνει η συμμετοχή μας στα μυστήρια της Εκκλησίας να είναι συμμετοχή ζωής.