Στην Εκκλησία ο Χριστός αποτελεί την μοναδική πηγή εξουσίας

Στις 17 Ιανουαρίου τιμά και εορτάζει η Εκκλησία την μνήμη του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου. Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα διαβάζεται κατά τις μνήμες Οσίων και μεγάλων μορφών Εκκλησίας μας, όπως εν προκειμένω του Αγίου Αντωνίου ο οποίος υπήρξε καθηγητής της ερήμου. Είναι παρμένο από Τον επίλογο της προς Εβραίους επιστολής όπου γίνεται αναφορά σε διάφορα ζητήματα πνευματικής φύσεως τα οποία λύνονται με την υπακοή προς τους πνευματικούς πατέρες οι οποίοι αγρυπνούν για τη σωτηρία των ψυχών μας και θα δώσουν λόγο προς το θεό για τους πιστούς.
Ξεκινώντας ο απόστολος Παύλος μας λέει ότι πρέπει να δείχνουμε υπακοή και πειθαρχεία προς τους ηγουμένους μας δηλ. τους πνευματικούς μας πατέρες. Και αυτό γιατί η υπακοή προς τους πνευματικούς μας πατέρες δεν έχει καμία σχέση με τα κοσμικά χαρακτηριστικά που έχουμε υπόψη μας. Καθημερινά βλέπουμε γύρω μας μια σταδιακή απαξίωση και περιφρόνηση προς κάθε λογής εξουσία με αποτέλεσμα την επανάσταση προς αυτές. Αυτό οφείλεται στην κατάρρευση του κύρους που διέθεταν οι φορείς της εξουσίας και στην χρεωκοπία τον διαφόρων συστημάτων εξουσίας που κάνουν την εμφάνιση τους κατά καιρούς.
Στην Εκκλησία ο Χριστός αποτελεί την μοναδική πηγή εξουσίας. Από αυτή την πηγή αντλούν και οι πνευματικοί πατέρες την πνευματική εξουσία τους η οποία αποτελεί δωρεά του Χριστού. Ο Χριστός είναι αυτός ο οποίος φέρνει στον κόσμο ένα καινούργιο πρότυπο εξουσίας βάση του οποίου αυτός που εξουσιάζει δεν κυριαρχεί πάνω στους άλλους αλλά τους διακονεί με πνεύμα αγάπης, ταπείνωσης και θυσίας. Αυτό άλλωστε το έπραξε και ο ίδιος κατά τη διάρκεια της επί γης παρουσίας του. Αυτό το πρότυπο εξουσίας καλούνται να εφαρμόσουν και οι πνευματικοί μας πατέρες.
Η πνευματική εξουσία λαμβάνεται ως διακονία για τη σωτηρία του λαού του Θεού. Ο ίδιος ο Χριστός ταύτισε την υπακοή προς τους ποιμένες με την υπακοή προς τον ίδιο «ο ακούων υμών εμού ακούει και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί» (Λουκ. 10,16). Και αυτό το κάνει έτσι ώστε να διαφυλαχθεί το ποίμνιο από την πλάνη των ειδώλων και να παραμείνει σταθερό εις οδόν σωτηρίας. Αυτοί έχουν ταχθεί να αγρυπνούν για τη σωτηρία των ψυχών μας και θα τους ζητηθεί από τον Θεό εν ημέρα κρίσεως αυστηρός λογαριασμός.
Προχωρώντας πιο κάτω προτρέπει τους πιστούς να προσεύχονται για τους πνευματικούς τους πατέρες έτσι ώστε να τους ενισχύει ο Θεός να επιτελούν το έργο τους σωστά. Οι πνευματικοί πατέρες αποτελούν τον πρώτο στόχο των πειρασμών γι’ αυτό και αρκετές φορές τους βλέπουμε να είναι περικυκλωμένοι από αυτούς. Ο διάβολος γνωρίζει πολύ καλά το έργο της σωτηρίας των ψύχων που επιτελεί ένας πνευματικός πατέρας γι’ αυτό και προσπαθεί να τον ρίξει στην αμαρτία ώστε να κλονιστεί το ποίμνιο του και να οδηγηθεί στην απώλεια. Αυτό το βλέπουμε πολύ συχνά στη ζωή μας ιδιαιτέρως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία είναι πρόθυμα να καταδικάσουν και να συκοφαντήσουν κάποιο πνευματικό πατέρα με συνεχείς προβολές του παραπτώματος του ώστε να κλονιστεί η πίστη των πιστών, ενώ σπανίως ή και καθόλου δεν προβάλουν το τεράστιο έργο το οποίο επιτελείται μέσω ενός πνευματικού πατέρα προς το ποίμνιο του. Οι πιστοί καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα διακρίνουν την αλήθεια από το ψέμα και δεν παρασύρονται αλλά παραμένουν στην Εκκλησία.  
Η δεύτερη προτροπή του Αποστόλου Παύλου για προσευχή από τους πιστούς υπέρ των πνευματικών τους πατέρων αποτελεί μεγάλη ενισχυτική δύναμη γι’ αυτούς. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να παραλείπουμε να προσευχόμαστε για τους πνευματικούς μας πατέρες όπως και αυτοί προσεύχονται για μας.
Η υπακοή προς τους πνευματικούς μας πατέρες αλλά και οι προσευχές μας γι’ αυτούς αποτελούν τις ασφαλιστικές δικλείδες με τις οποίες αποφεύγεται η διάσπαση των πιστών και από κοινού οι πστοί με τους πνευματικούς τους πατέρες οδηγούνται προς τη σωτηρία.
Αμήν.

Διακόνου Φιλίππου Φιλίππου, θεολόγου