Μόνο η θάλασσα.
Οι ανείπωτες σιωπές των ψυχών μας που μάτωσαν, που ματώνουν, που πληγώθηκαν, που πληγώνουν. Που άδικα κι ανίερα πληγώνουν.. Κύματα τα δάκρυά μου, που μ΄οδηγούν εκεί που θέλουν αυτά να με ξεβράσουν, στην ερημιά της ζωής μου που διαλύθηκε.. και μαζί με αυτήν κι εγώ. Κύματα δάκρυα κυλούν σαν ποτάμι, χύνονται στην απεραντοσύνη της μοναξιάς μου. Κύματα τα δάκρυά μου, που με ξεβράζουν ανάλογα με την όρεξή τους στο τέλμα.. εκεί που είναι ξέχειλα κι έτοιμα να με καταπιούν ολόκληρη. Κύματα δάκρυα θυμωμένα, απεγνωσμένα, πικραμένα, πληγωμένα. Αν είναι, παρακαλώ, ας μη με βρουν μ΄άδεια ψυχή. Ψυχή πεταμένη στη Θάλασσα των δακρύων μου σαν ένα άδειο κοχύλι. Κύματα τα δάκρυά μου, μα όχι, σου λέω δεν έχω Θυμό. Μέσα από τα καυτά δάκρυα των Κυμάτων μου, βλέπω τις γοργόνες να κρύβουν το αιώνιο τραγούδι τους μέσα στα άδεια Κοχύλια της Ψυχής μου. Τα φυλάνε καλά, τα φυλακίζουν, έτσι, δεν ακούγεται το τραγούδι, μα μόνο ο θρήνος των δακρύων μου, μέσα απ΄τα Πελώρια Κύματα της ρημαγμένης ψυχής μου, της καρδιάς μου, που αφόρητα πονάει, δίχως γιατριά, δίχως παρηγοριά κι απάγγειο. Κύματα Πελώρια, τσουνάμι τα καυτά δάκρυά μου κυλούν. Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, φοβίζουν της Γοργόνες που κρύβουν στο Αιώνιο Τραγούδι τους ένα μεγάλο κρυφό πόνο. Όχι, μην ψάξεις αγαπημένε μου, δεν θα τους βρεις σε κάθε σου βήμα. Κύματα τα δάκρυά μου. Δακρύζω σιωπηρά και για τους δύο μας, όταν βουρκώνεις κι εσύ και, ταυτόχρονα Χαμογελάς.
Γιούλη Τσουρεκά
Πηγή: http://tgioula.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου